'Ik word blij wanneer ik plekken herken in de verhalen van de artiesten'
Wim Verbeke spreekt in zijn podcast Strop the Music met verschillende Gentse muzikanten die hun eerste stappen zetten in de kleinere zalen.

Gent is een trotse muziekstad met altijd wel ergens een festival, een optreden of een evenement in het teken van muziek. En dan hebben we het niet enkel over grote bands en events. Volgens Wim Verbeke, de man achter de podcast Strop the Music, vormen vooral de kleinere podia een voedingsbodem voor de Gentse muziekscene.
-
De jongere muzikanten tonen zich in mijn podcast nog steeds enthousiast over het podiumaanbod in Gent.
Verklap het maar. Wat is het geheim achter die kweekvijver?
‘Gent trekt heel veel muziekstudenten aan en er zijn zowel in de binnenstad als de andere wijken heel veel plekken om op te treden. Je komt hier als artiest voortdurend in aanraking met muzikanten uit andere muziekgenres en het valt op dat iedereen bereid is om samen in een repetitiekot te duiken. Dat zorgt voor veel kruisbestuiving.’
Zijn we daarom Creative City of Music?
‘Die Unesco-titel draagt Gent al eventjes. Ik weet niet of dat nu komt door de prestigieuze scholen of de goede concertzalen, dan wel door de sterke connectie tussen onze muzikanten. In mijn podcast zeggen heel veel muzikanten dat ze blij zijn met alle mogelijkheden die Gent biedt. Al zijn er ook, zoals gitarist Rodrigo Fuentealba, die een gezonde aantrekkingskracht voelen tot Brussel of het buitenland.’
We kennen allemaal vooral de podia in het centrum. Hoe zit het met cafeetjes en kleinere zalen?
‘Die zijn altijd een voedingsbodem geweest voor de Gentse muziekscene. Veel lokale artiesten zetten er hun eerste stappen. Sioen bijvoorbeeld, vertelt hoe alles voor hem begon achter een piano in café de Gesluierde Lotus. Fifty Foot Combo en andere stevige gitaarbands hebben veel te danken aan plaatsen als de Frontline die op verschillende locaties een publiek vond. Wat er tegenwoordig in Jeugdhuis Asgaard gebeurt, lijkt me dan weer verwant aan wat er vroeger in de Boudewijnstraat en in Jeugdhuis De Slets in Destelbergen te horen was.'
De kleinere podia verdwijnen, hoor je wel eens.
‘De oudere generatie bromt soms dat de clubs en muziekcafés uit de jaren 90 weg zijn. Maar er komen er andere bij. De jongere muzikanten tonen zich in mijn podcast nog steeds enthousiast over het podiumaanbod in Gent.’
Krijgen lokale muzikanten nog speelkansen?
‘De Missy Sippy en het podium aan Trefpunt programmeren ze wel nog. Andere plekken zijn zo bekend geworden dat het heel moeilijk is voor lokale artiesten. Weg van de platgetreden paden is er wel een leuke programmatie voor dingen die nog te klein zijn voor het centrum of er niet meer aan de bak komen. Villa Anamma bijvoorbeeld zet een interessante programmatie op. In Oostakker heb je Goedleven waar heel veel bands repeteren en waar ook een concertzaal is. Die heeft de afgelopen jaren met vallen en opstaan een publiek weten op te bouwen. Om de hoek aan de Carrefour heb je ook het voormalige jeugdhuis JOB. Dat is in particuliere handen terechtgekomen maar organiseert ook heel kleinschalige optredens. Het is de plek waar Gorki vroeger repeteerde.’
Wie het kleine niet eert …
‘Eigenlijk heb je niet veel nodig om een nieuwe hotspot te laten ontstaan. Eén zot is genoeg. Iemand die zegt: dat is hier mijn niche, ik ken daar veel mensen, ik heb een locatie en let’s go! Zo is de Centrale ook ontstaan toen de folkscene rond Wim Claeys, Wouter Vandenabeele en Djamel er begon op te treden en les te geven.
En in andere wijken?
‘Op de Muide trekt CC Meulestede aan de kar. Verder in de havendorpen heb je muziekcafé Crossover. Sommige wijkinitiatieven zijn nog aan het zoeken: gaan ze breed of kiezen ze voor de niche? Het is goed dat dat soort initiatieven van de Stad steun krijgt in hun zoektocht.’
Bruisen de jeugdhuizen en de buurtwerkingen nog?
‘Veel jeugdhuizen zijn de laatste jaren verdwenen of verhuisd maar ook daar repeteren veel bandjes. Muzikale buurtwerkingen zoals de Ledebirds in Ledeberg en Bij' De Vieze Gasten in de Brugse Poort of Het Muzikantenhuis van Mustafa Avsar in de Dampoortstraat hebben fantastisch mooie dingen gedaan.’
Hoe volg je wat er in je wijk gebeurt?
‘Dat is niet makkelijk. De kleintjes hebben moeite om hun affiche tot bij het publiek te krijgen. Het zou goed zijn als er ergens een duidelijker overzicht zou bestaan van wat er in die kleinere zalen gebeurt.’
Heb je nu alle muzikanten gehad voor je podcast?
‘Verre van! Er staan nog veel namen op mijn verlanglijstje. Materiaal genoeg om nog jaren door te gaan (lacht).’
Je pint je niet vast op genres?
‘Neen. Ik graaf in het geheugen van artiesten als Pieter-Jan Desmet, Bruno Deneckere, Helmut Lotti en Will Ferdy. Maar ik praat ook met jonger talent zoals Uberdope en Ramkot. Dat gaat heel breed, ja. Ik heb maar van één ding een aversie, en dat zijn muziekliefhebbers die hun neus optrekken voor andere genres.’
Wat zoek je in de gesprekken?
‘Als Gentenaar word ik gewoon blij wanneer ik plekken herken in de verhalen van de artiesten. Een repetitielokaal, een café, een club, ... En ook: veel verhalen raken verloren of veranderen in stadsmythes die niet meer kloppen.’
Is er een rode draad?
‘(Denkt na) We beseffen maar half hoeveel talent hier rondloopt. Gentenaars zijn vaak verbaasd dat groepen en muzikanten van over heel de wereld uit hun stad komen: Trixie Whitley, Soulwax, Stavroz, Dirk Brossé, ... We vergeten dat soms.’
De playlist van Wim
Met zijn podcast Strop the Music trekt Wim Verbeke op strooptocht in het bos van muziekgenres en artiesten dat Gent heet. Hij serveert je 18 nummers uit de Gentse muziekscene.
Beluister de Spotify-playlistEnkele podia in de Gentse wijken
Laatst gewijzigd : 15 januari 2025