“We zijn blij met de subsidies”

Dirtzen en haar moeder gaven hun carrière 2 jaar geleden een nieuwe wending. Ze kochten een herenhuis en bouwden dat om tot hun eigen ontbijt- en lunchplek Cozette waar gezelligheid en warmte voorop staan. Voor de verbouwingen deden ze beroep op de Subsidie Verfraaiing Handelspanden van de Stad Gent. Een rennovatiepremie die 40% tot 60% van de kosten dekt, met een maximumbedrag van 10.000 euro. “De verbouwing was sowieso gepland en nodig, maar we zijn heel blij met die ondersteuning van de Stad Gent die de kosten toch iets draaglijker maakt”.

Tussen het geluid van een flat white en een americano in stappen we Cozette binnen. De ontbijt- en lunchzaak van Dirtzen en haar moeder in de schaduw van het Citadelpark die ze 2 jaar geleden openden. Om hun droom waar te maken, stopte Dirtzen haar mama als kapster en verkocht ze haar huis. Dirtzen zelf gaf een job in het notariaat op. Samen bundelden ze de financiële en creatieve krachten en niet veel later was Cozette geboren. “Dat moest een plek worden waar mensen even konden ontspannen en van een verse, beperkte kaart kunnen proeven. Zo proberen we ons te onderscheiden van de concurrentie.” En met succes zo blijkt, want het was moeilijk zoeken naar een gaatje in Dirtzen haar agenda voor dit gesprek. “Zo’n ontbijt- en lunchplek is zowel fysiek als mentaal een hele beproeving. Het operationeel maken vergt heel veel tijd. Dat heb ik zeker aan de start zwaar onderschat, want je bent toch 24u op  24u bezig met je onderneming,” vertelt Dirtzen. “Gelukkig geeft het avontuur veel voldoening, dus het is in ieder geval de goeie keuze geweest”.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier nog niet binnengestapt was omdat het wat uit de richting ligt. Maar waarom hebben jullie voor deze locatie gekozen?

Dat was eerder toevallig eigenlijk. Al zochten we wel iets wat eerder uit het centrum lag en karakter had. Als het even kon, moest het ook een woonruimte voor mijn mama bevatten. Per toeval zijn we dan op dit pand gebotst via via. Al snel zagen we het potentieel, maar aangezien dit een gewoon herenhuis was, moesten we wel nog onderzoeken of hier een horecafunctie mogelijk was. Gelukkig stond het huis niet op Immoweb en kregen we van de eigenaar de nodige tijd om dat allemaal uit te zoeken.

(Lees verder)

Jullie mikten dus niet op studenten?

Nee. Pas op, die zijn hier welkom hé. Maar ik wilde een zaak voor mensen van alle leeftijden. En blijkt dat deze buurt dat ondanks haar studenten ook in overvloed heeft. Het zat hier al snel na de opening vol. Daarnaast is er de extra troef van de musea aan de overkant van de straat. Dat levert ons ook echt veel klanten op.

Een herenhuis in Gent kopen, dat vraagt wel een fikse inspanning. Hoe heb je dat aangepakt?

Zonder de hulp van mijn moeder had ik deze droom nooit kunnen waarmaken. Gelukkig was zij ook net op zoek naar een nieuwe wending in haar carrière en was ze bereid haar huis te verkopen om in dit pand te investeren. We zijn zo elk voor de helft eigenaar van dit pand geworden.

Daarnaast hebben we beroep gedaan op de winwinlening. Een handig instrument voor ondernemers om kapitaal te verzamelen, ook al omdat de bank dat als eigen kapitaal beschouwt voor de lening die je dan eventueel ook moet aangaan. We zijn de mensen die ons idee gesteund hebben dan ook bijzonder dankbaar, ook al is het voor hen ook een heel interessante investering.

En voor de verbouwingen deed je beroep op de rennovatiepremie van de Stad Gent. Vertel!

Gezien de kosten had ik op voorhand goed uitgedokterd welke premies en subsidies er voorhanden waren. Daarvoor boekte ik een afspraak bij het OOG. Zo kwam ik onder andere op de Subsidie Verfraaiing Handelspanden terecht, een rennovatiepremie die 40% tot 60% van de kosten dekt. Maar we vroegen bijv. ook energetische premies aan. We zijn dan ook heel blij dat er dergelijke initiatieven bestaan, want een eigen zaak is toch een ganse investering.  Alles is hier gestript, er kwam een volledige achterbouw bij en de ramen werden vernieuwd.  Die hulp was dus mooi meegenomen.

Je moeder was voordien al zelfstandig kapster, maar jij werkte voor een notariaat en had een goed betaalde job. Was dat ondernemen dan een grote stap voor jou?

Zeker. Vroeger had ik altijd een zekerheid. Er was een loon, er was werk en er waren weinig zorgen. Vandaag is mijn leven toch heel wat hectischer en onzekerder. Bovendien moest ik ook heel wat zaken bijleren. Denk maar aan boekhouden. Of personeelsbeleid. Want hoe pak je dat op zo’n jonge leeftijd aan en hoe zeg je tegen leeftijdsgenoten wat ze moeten doen? En hoe laat je dat los? Met 3 mensen in dienst en daarnaast heel wat jobstudenten of flexi’s is dat toch een hele uitdaging. We zijn 7 op 7 open en hebben dus wel wat personeel nodig waarop je kan vertrouwen.

3 man personeel op 2 jaar tijd. Dat is niet min?

Inderdaad (lacht). En dat terwijl we een kleinschalig koffiehuisje wilden zijn. We hebben het echt ook even met ons 2 geprobeerd, maar al snel zagen we dat dat niet haalbaar was. Dat waren echt veel te lange dagen. Gelukkig bewezen onze cijfers al snel dat we personeel konden aanwerven. Door daarop nog eens 7 op 7 te openen, is dat wel rendabel. Bovendien verkleinen die extra openeningsuren de food waste.

Heb je sinds de opstart veel zaken moeten aanpassen?

Naast de openingsuren die uitgebreid werden, zijn we ook in grotere volumes gaan werken. Dat is niet simpel met een kleine keuken, maar het loont wel. En tijdens het weekend werken tegenwoordig ook met 3 shiften voor het ontbijt en de lunch ipv vrije inloop zoals in de week.

En hoe loopt het nu? Zijn jullie tevreden?

Wij zijn heel blij hoe alles geëvolueerd is. Ik dacht dat we veel meer tijd zouden nodig hebben om er te staan. Maar we hebben gemerkt dat de mond-aan-mond reclame snel gaat. Dat merk ik toch wel. Tot een jaar geleden deed de naam Cozette niet echt een belletje rinkelen, maar nu ontdek ik dat de mensen er toch al her en der van gehoord hebben en dat is plezant. Mensen vragen me nu zelfs vaak wanneer ik een tweede zaak open, maar ik weet niet of ik dat wel wil. De bedoeling was om een gezellige, kleine koffiebar, ontbijt- of lunchplek te runnen. En dat is het eigenlijk nog steeds. De cijfers zijn belangrijk, maar mijn drive komt toch vooral uit de kleine dingen: de mensen blij maken met iets kleins als een koffie en taart. Ik hoop dus vooral dat ik nog lang kan blijven doen wat we doen, maar ik ben trots op wat we al verwezenlijkt hebben. En ik duim dat het combineerbaar blijft met mijn privéleven.

Wat dat laatste betreft. Hoe probeer je als ondernemer voldoende rust te nemen? Hoe regel jij verlof bijvoorbeeld?

Dat is inderdaad een uitdaging want elke dag die je gesloten bent, verlies je geld. Toch hebben zowel ik als de werknemers nood aan rust op gepaste tijden. Net zoals onze klanten. Ik probeer toch minimum aan een 20-tal dagen per jaar verlof te geraken. We doen hier ook een collectief verlof, of sluiten in de zomer na de lunch. De andere vakanties verdelen mijn moeder en ik onderling. Zo is er altijd 1 iemand van ons aanwezig en kan je geruster met verlof. Nog een voordeel van samen een zaak openen.

Bedankt voor je tijd en nog veel succes Dirtzen!