Delen en repareren: waar in Gent?

Delen is een reflex voor Thijs

Met 2 kleine kinderen in huis is het logisch om zoveel mogelijk te delen.

Thijs woont samen met vriendin Minina en hun koddige koters Rocco (4) en Misti (1) in een beluik in de Brugse Poort. ‘Wij geloven heel erg in delen’, vertelt Thijs. ‘Er zijn zoveel spullen die je niet elke week of elke maand gebruikt. Voor ons spreekt het vanzelf om die zoveel mogelijk te delen. Toen we hier kwamen wonen, hadden we geen eigen wasmachine. Samen met 4 andere gezinnen, deden we onze was bij een buurvrouw, voor 50 cent per wasbeurt. Misschien een stom voorbeeld: wij hebben een heel goede fietspomp. Natuurlijk mogen onze buren die ook gebruiken.’ 

Thijs en co delen niet alleen informeel met buren. Ze gebruiken ook officiële deelsystemen. Hun  grootste besparing zit in de auto die ze niet hebben. Ze gebruiken deelwagens van Cambio, Dégage en Getaround. ‘De  voorbije 4 jaar betaalden we gemiddeld 1.100 euro per jaar aan alle deelsystemen samen. Dat komt neer op 92 euro per maand. Voor ons zou het totaal onlogisch zijn om zelf een auto te kopen.’ Om dat in perspectief te plaatsen: volgens Autodelen.net betaalt een gemiddeld Vlaams gezin jaarlijks tussen de 6.000 en 7.000 euro aan een eigen  wagen. De besparing op de vaste kosten is op jaarbasis natuurlijk groter als je minder kilometers rijdt.

Jessica is klant bij Op Wielekes

Jessica gaat naar Op Wielekes Ledeberg om kinderfietsen te lenen voor dochter Isolde.

Bij Op Wielekes kan je kinderfietsen lenen en makkelijk ruilen voor een groter exemplaar als ze eruit groeien. Ik ken Op Wielekes al sinds 2019, toen mijn zoon Robin 2 jaar was. Sindsdien komen we altijd naar hier voor fietsen, dus ook voor mijn dochter Isolde. Het is heel fijn om kinderfietsen te kunnen lenen die in orde zijn. Zo hoef je niet telkens een nieuwe fiets te kopen waar ze na een jaar weer uitgroeien.

Els en Pieter gaan graag naar de babytheek

Ze ontlenen babyspullen en genieten van de speel- en ontmoetingsmomenten.

Hannah is nu 11 maand en we komen sinds haar geboorte vaak langs bij de babytheek in de Brugse Poort. Initieel leenden we vooral spelletjes uit. Er is veel en kwalitatief speelgoed, dus Hannah kan experimenteren zonder dat we nieuwe spullen moeten kopen. Het is leuk om te zien wat haar interesseert, en speelgoed ontlenen is heel makkelijk. Nu hebben we ook gerief terug mee naar hier omdat ze er niet meer mee speelt. Zo staat het thuis niet in de weg. Ook andere spullen lenen we hier steeds meer: een co-sleeper, park, draagdoek en nog meer. Via onze geboortelijst hebben we een draagdoek, maar die werkte niet voor ons. Hier hebben we dan verschillende soorten kunnen testen.

Na een paar maanden hebben we ook de speelmomenten en de borstvoedingsbabbels ontdekt. Bij de babbels kregen we tips en advies waardoor we nu nog steeds borstvoeding geven. We leerden er ook andere ouders kennen die gelijkgestemd zijn, en dan doet het deugd om ervaringen uit te wisselen. Het is echt een netwerk en we merken steeds meer hoe belangrijk het is om dat sociaal contact te onderhouden. Met sommige ouders spreken we nu regelmatig af. Nu komen we maandelijks langs, maar vroeger was Hannah hier drie keer per week, vooral op de speelmomenten. We zien dat Hannah zich hier enorm amuseert en zelfs op haar leeftijd al goed samen kan spelen met andere kindjes. Ze is altijd op haar gemak hier, en kan spelen met wat ze maar wil.'

Bij Nessed Up

Nessa pimpt meubels.

‘Ik verkoop gepimpte meubels en werk op maat. Klanten hebben vaak meubels met emotionele waarde, gekregen van oma of opa. Dan gaan we samen op zoek naar wat ze willen. De grootste uitdaging is om het potentieel van een stuk te zien. Ik probeer ze wel uit hun comfortzone te halen. Met respect voor hun eigenheid.

In mijn atelier geef ik ook workshops: van voorbereiding en basis meubelpimpen, tot afwerkingstechnieken. Deelnemers schrijven vooral in omdat ze iets willen aanpakken in hun interieur, maar hebben schrik dat ze niet creatief genoeg zijn. Uiteindelijk gaan ze allemaal met een mooi stuk naar huis. Ik verkoop hier ook benodigdheden, minerale verf, en DIY-pakketten.

Door een degelijk meubel te pimpen, kan je het laten meegroeien met de tijd. Zelfs je kastknoppen vervangen, doet al heel wat. Is de stijl niet meer van dit jaar, dan herbegin je gewoon. Zo kan één stuk een paar honderd jaar mee. En als je zelf iets maakt, krijgt het meer emotionele en psychologische waarde.’ – Nessa

Bij schoenmakerij Steve & Roland

Schoenmaker Steve vertelt over de liefde voor zijn vak.

‘Nonkel Roland startte deze zaak in 1964. We werkten een tijd samen, maar ondertussen is hij met pensioen.  Maar je leest nog altijd “Steve & Roland” in retro krulletters op het etalageraam. Toen hij startte, was de Brugse Poort een wijk met allemaal werkmanshuisjes rond de fabrieken. Hij maakte de gouden tijd mee. Het is hier ondertussen al veel veranderd, maar ik mag zeker niet klagen. Het is een leuke wijk en we zijn hier graag.

Mijn oom rolde erin door een ongeval. Als kind werd hij aangereden door een fietser, waardoor één been zes centimeter korter was dan het andere. Hij kon niet werken in de industrie en werd dan maar schoenmaker. Zo ging dat toen. Het gekke is: ook ik kwam door een ongeval in het vak terecht. Tijdens een werkongeval raakte mijn schouder uit de kom en de medische problemen bleven sindsdien aanslepen. Mijn nonkel wilde stilletjes aan afbouwen en vroeg via mijn moeder of ik interesse had om de zaak over te nemen. Waarom niet, dacht ik. En zo begon het.

Hij leerde me de stiel. Ik stal met mijn ogen. Schoenmaker zijn, dat is liefde voor het vak. Je wordt er niet rijk van, maar je doet het met zorg en toewijding. Het is een uitstervend beroep. En er zijn uitdagingen. De kwaliteit van schoenen gaat achteruit, er is echt veel rommel op de markt. Dan moet ik op zoek naar de juiste oplossing om een paar schoenen een tweede leven te kunnen geven. Maar materialen verslijten, niet alles is te redden.

Ruim tien jaar geleden ging nonkel Roland op pensioen. Sindsdien helpt mijn vrouw me in de zaak. Ze staat achter de toonbank en doet de kleine werkjes zoals hakken vervangen. Mij vind je achter de machine of ik ben bezig met complexe herstellingen. 

Deze zaak staat helemaal vol. Maar ik weet elk schroefje en haakje liggen. Daarnaast zijn er ook veel spulletjes met een betekenis. Van oude affiches tot de kleine stukjes spiegel die nonkel Roland aan de machine hing om te zien of er klanten binnenkwamen: al deze dingen samen zijn de ziel van de zaak en zullen altijd blijven.’

Bij de Recyclagerie

Valérie organiseert naaiworkshops met recupstoffen.

'Vlak voor corona maakte ik een volledige carrièreswitch waar ik me omschoolde tot patroontekenaar. In 2022 richtte ik Recyclagerie op, een circulair textielatelier waar ik naaiworkshops organiseer. Doordat er zoveel stof beschikbaar is, werken we in die workshops enkel met recupstoffen. Mensen doneren ook veel stoffen. Onlangs nog kreeg ik verschillende stalen van gordijnen van iemand hier uit de buurt.

Door mijn nieuwe opleiding zijn mijn ogen nog meer opengegaan over de keten van de mode-industrie. Met de workshops probeer ik op een leuke manier te tonen dat we niet blindelings moeten meedoen aan fast fashion. Zelf kleren maken is uitdagender, maar dat is er ook net leuk aan. Een extra voordeel: je leert op een andere manier naar de afwerking van kleren te kijken omdat je zelf naait. Als je dus iets koopt, kan je de kwaliteit beter beoordelen.

Het zotste upcycle project was een kasjmier trui die ik heb gemaakt van drie truien die gekrompen waren. Ik combineer graag kleuren en stoffen om zo van verschillende stuks één geheel te maken. Zo krijg je altijd een uniek resultaat.'