Economie smaakt beter met köfte

Wat begon als een moeilijk project in een klas met weinig verbinding, groeide uit tot een warm verhaal vol samenwerking. Leerlingen van GO! Dalton Gent leerden ondernemen, ouders kwamen over de vloer om samen te koken, en de klas trok de buurt in om nieuwe plekken en vrijetijdsmogelijkheden te leren kennen. Het resultaat? Meer verbondenheid, meer zelfvertrouwen, en vooral veel trotse gezichten – bij de leerlingen én bij de begeleiders. De drijvende kracht: de samenwerking tussen leerkracht Mieke en brugfiguur Niene. 

Mieke: ‘Het was mijn eerste jaar in het onderwijs, na twintig jaar in de verzekeringssector. In het tweede jaar B-stroom hoort bij het vak economie een groot, ondernemend project. Maar in deze klas zag ik dat eerst niet zitten: er was weinig verbinding, tussen de leerlingen én met mij. Ik startte daarom met een kringgesprek om hun interesses te leren kennen. Al snel bleek dat veel leerlingen in de Brugse Poort wonen en verzot zijn op kapsalon. Dat kende ik niet. Dus stelde ik voor: ‘Als we winst maken met het project, trakteer ik jullie op kapsalon in de Brugse Poort.’

Niene: ‘Ik hoorde via-via over het project en wist dat de klas het moeilijk had qua verbinding. Ik zag een kans om als brugfiguur hieraan bij te dragen, dus ik bood spontaan mijn hulp aan. Mieke stond daar meteen voor open. Samen met de leerlingen groeide het idee om zelf lahmacun en köfte te maken en te verkopen. Doel? Honderd porties aan de man brengen, om zo geld te verdienen voor de uitstap naar de Brugse Poort. Logistiek was dat een uitdaging, dus nodigde ik ouders uit om samen te komen koken op school. De leerlingen hielpen mee, ouders leerden elkaar kennen en wisselden zelfs telefoonnummers uit. Een schot in de roos!’ 

Mieke: ‘Voor mij was het een unieke kans om op een laagdrempelige manier contact te leggen met ouders. In deze kwetsbare doelgroep is het niet evident om hen op school te krijgen. Zulke momenten zijn goud waard. Dat we dit konden realiseren, is te danken aan Niene. Natuurlijk verliep alles niet zonder slag of stoot: samenwerken en organiseren blijft lastig in zo’n klasgroep. Ook tijdens de verkoop was niet iedereen even gemotiveerd.’

Niene: ‘Toch onthoud ik vooral de positieve kant. De uitstap naar de Brugse Poort was een succes. Voor het vak economie bezochten we een bakker en een pittazaak om de leerlingen te laten kennismaken met het ondernemerschap. Daarnaast schakelde ik buurtorganisaties in om hen vrijetijdsmogelijkheden te laten ontdekken, zoals jeugdhuis Bijenkorf en De Meubelfabriek. We sloten de dag af met een verbindend groepsspel.’ 

Mieke: ‘Wat me het meest raakte, was de trots van de leerlingen. Ze mochten hun buurt en leefwereld aan mij tonen. De rollen draaiden even om, en dat voelde goed. Ik heb nog steeds een sterke band met de leerlingen van die klas die ik nu in het derde heb. In mijn huidige 2B-klas is het opnieuw zoeken naar verbinding, door de mix van zittenblijvers, nieuwkomers, leerlingen met zorgnoden, ... In zo’n diverse groep is de leefwereld van de jongeren een belangrijke ingang om bruggen te bouwen.’ 

Niene: ‘Als brugfiguur werk je lange dagen, maar je krijgt er wel veel voor terug: een ouder die trots naar school komt, een leerling die zich gehoord voelt, of een leerkracht die de klas op een nieuwe manier leert kennen. Dat vind ik enorm waardevol.’ 

Mieke: ‘Als zij-instromer vind ik het vooral moeilijk om de leerlingen te motiveren. Leerlingen die het nut van de lessen niet inzien en liever andere dingen zouden doen maken het klasmanagement zeer pittig. Maar dankzij projecten als deze zie je sommige moeilijke contacten positief uitdraaien. Het mooie resultaat dat we haalden, zorgde voor veel voldoening.’