'Het Gentse Star­ters­con­tract is een directe geldinjectie voor ondernemers'

23 jaar nadat hij als 4-jarige peuter in Gent belandde, keerde Jean-Luc voor het eerst terug naar Rwanda. Het bezoek aan zijn geboorteland inspireerde de jonge Gentenaar dusdanig waardoor zijn ondernemingsdrang eindelijk kwam bovendrijven. Nog eens 7 jaar later staat zijn concept op punt en lanceert hij zijn kledingmerk Sangwa Couture. 'Tot het bezoek aan mijn roots, wachtte ik altijd op dat moment waarop het idee voor het gat in de markt plots zou opduiken in mijn hoofd, maar zoiets gebeurt natuurlijk niet zomaar vanzelf'. Benieuwd naar zijn ontwerpen? Je ontdekt ze de komende weken in The Box in de Nederkouter, de pop-up winkel van de Stad Gent. Allen daarheen.

Aan ondernemingszin nochtans geen gebrek blijkt al snel wanneer we ons aan een tafeltje in het café van de Krook hebben gezet voor een koffie en een boeiend gesprek. Jean-Luc studeerde af aan Arteveldehogeschool Gent met een diploma bedrijfsmanagement, specialisatie internationaal ondernemen. Daarbovenop deed hij een Erasmusprogramma in Toronto en liep hij stage bij AB InBev in Praag waar hij na zijn studies ook nog eens 1,5 jaar ging werken, gevolgd door een project van 6 weken India en nog eens 4 jaar AB InBev in Londen. 

Waarom heb je het corporate leven ingeruild voor een bestaan als creatieve zelfstandige?

'Die overgang lijkt inderdaad niet logisch, maar ik wilde altijd al ondernemen. Alleen vond ik nooit het goede moment om ermee te starten. Toen ik wegens besparingen in 2022 mijn job verloor, bood er zich een unieke kans aan om daar eens goed over na te denken. Want mocht ik gewoon een ander bedrijf binnen gestapt zijn, zou de stap naar zelfstandige nadien zo goed als onoverbrugbaar geweest zijn. Daarom nam ik me voor om me 3 jaar de tijd te gunnen om iets te realiseren met mijn passie: mode. Ondertussen zou ik mijn kennis en vaardigheden uit mijn corporate carrière blijven inzetten als freelance consultant om mezelf te kunnen onderhouden. 2 jaar later kan ik besluiten dat dat plan helemaal geslaagd is nu mijn eerste collectie uit is. Allemaal dankzij te durven, ideeën op te schrijven en dingen uit te proberen.'

Waarom heb je uiteindelijk voor mode gekozen? Had je daar een achtergrond in?

'Door mijn Rwandese opvoeding viel het me op dat het in die cultuur erg belangrijk is om een goed voorkomen te hebben. Daar bestaat zelfs een woord voor. Een belangrijk kledingstuk is dan ook het hemd. Dat is daar echt een fashion item. Zo schoon ook dat ik er tijdens mijn eerste bezoek meteen enkele kocht. Achteraf viel mij op dat ik die hemden echt enorm lang kon dragen zonder dat ze kapot gingen. En ik dacht… wat als ik die kunst van die lokale naaiers nu eens in de markt zet in Europa? Pas op, niet evident aangezien ik zelf geen kaas gegeten had van de praktische kant van fashion design. Anderzijds had ik er wel veel kennis over omdat ik er veel over lees en opzoek. Door mijn carrière bij Inbev weet ik ook dat dat voldoende is. Daar moet je ook geen diepe kennis van bier hebben tenzij je de biersommelier of bierchemicus bent. Ik werkte er vooral in de sales, marketing en commerciële departementen en beschouw mezelf eerder als een generalist. Persoonlijk denk ik dat dat perfect kan werken als je je omringt met de juiste expertise. Ik heb dan ook nooit een naaicarrière voor ogen.' 

Nochtans lijkt het ons geen evidente om die expertise zo ver van huis te hebben? Hoe vang je dat op?

'Dat is in het begin wel een leerproces waar je doormoet en soms ook wel wat geld aan verliest. Het is vooral belangrijk om goede en gestandaardiseerde processen op te stellen. Aangezien ik volgens het principe van slow fashion werk, gaan de stukken grotendeels pas in productie als ze besteld en opgemeten zijn. We hebben wel een beetje stock voor de populairste hemden, maar het is niet mijn ambitie om te verkopen, louter omwille van de verkoop. Dat opmeten en de info doorgeven is wel een ding. Gelukkig spreek ik de taal en begrijp ik de cultuur. Dat helpt. Het werkt daar allemaal echt nog anders. Trello of Zoom kent men er niet of amper, communicatie gaat er via Whatsapp ipv mail. Het is er meer face to face, man op man en van hieruit is dat niet altijd even evident. Ik probeer dus voldoende langs te gaan en vertrouwen op te bouwen, al is dat wel aanwezig. Toch zal het nog makkelijker gaan eens we daar een eigen atelier met een manager ter plekke hebben.' 

Is er dan al veel verkeerd gelopen?

'Voor mijn allereerste ontwerpen, kwam een bevriend koppel aankloppen dat ging trouwen. Zij waren een Belgisch-Rwandees koppel dat graag traditionele kledij wilde en van mijn plannen had gehoord. Ik heb wel even getwijfeld om de opdracht aan te nemen, maar uiteindelijk beslist om er vol voor te gaan. Maar of ik dat onderschat had? Uiteindelijk hebben we die kledij 3 keer opnieuw moeten maken. 3 keer! Waarvan de laatste versie een week voor de trouw opnieuw moest gemaakt en getransporteerd worden. Uiteindelijk is alles goed gekomen en was het koppel dolblij met het resultaat, maar ik had meteen heel wat leergeld betaald (lacht). Achteraf gezien was dat toch een heel riskante eerste zet omdat er, los van de transactie, zoveel meer had kunnen mislopen. Ik had toch veel te verliezen, maar gelukkig heb ik uit dat proces veel geleerd en de nodige lessen getrokken. Zo ben ik bij mijn volgende bezoek aan Rwanda meteen 2 dagen stage gaan lopen bij een designer zodat ik zijn workflow beter begreep.' 

Wanneer is dit avontuur geslaagd voor jou?

'Als ik mezelf volledig kan onderhouden met dit merk ben ik geslaagd en vertrokken. Want dan komt er ook ruimte vrij om er al mijn kracht en energie in te steken, waardoor ik alles meer gestructureerd en professioneler kan aanpakken en kan groeien. Idealiter zet ik dan ook een productieteam met eigen atelier op in Rwanda. Want voorlopig werk ik daar met solo entrepreneurs. Die soigneer ik wel goed, want ik wil hen een eerlijk loon, een goede werkplek en alle nodige basisbehoeftes geven. Maar mocht ik een eigen atelier hebben, zou ik dat nog beter kunnen aanpakken. Daarvoor heb ik wel een vast aantal minimumbestellingen per maand nodig.' 

Waarom zet je zo hard in op de ethische en duurzame met een Afrikaanse focus? Want je zou alles toch nog goedkoper en makkelijker van dichter bij huis kunnen laten maken? 

'Omdat fast fashion echt slecht is voor de maatschappij. De afvalberg die dat creëert, de werkomstandigheden waarin die mensen moeten werken … Dat is niet om aan te zien. Wat mij betreft is kledij maken een echte stiel. De hemden die ik in 2018 kocht, draag ik vandaag nog. Eerlijk, ik heb maar weinig kledingstukken die ik zo lang kan dragen, dus dat toont voor mij toch hoe goed de kwaliteit en afwerking is. Dat is pure kunst. Net daarom wil ik ervoor zorgen dat die Afrikaanse ontwerpers kunnen rondkomen met wat ze doen. Want in de drukke periodes, verdienen die echt goed hun boterham. Alleen valt het buiten de feestperiodes helemaal stil. Als ik daar kan helpen door dat gat in te vullen met de vraag naar originele, goed gemaakte kledij en die mensen een gans jaar door een vast inkomen kan verzekeren of een veilige werkplek van bezorgen. Ik zou maar zot zijn om dat niet te doen toch? Bovendien leerde een marktonderzoek me dat we ongeveer de enige speler op die markt zijn. Dat biedt dus echte kansen.' 

Waar ligt je lat? 

'Er is geen lat en dat is net het mooie. Toch wil ik vooral een gezonde onderneming worden die gestaag groeit. We gaan nooit verkopen om te verkopen, maar willen vasthouden aan ons idee. Al zou ik het wel de max vinden om op een dag het meest gekende merk te zijn dat produceert vanuit Afrika en wereldwijd levert of boetieks heeft. Dat we meedoen aan belangrijke fashion shows en dat we op unieke events de kledij mogen voorzien. Het Soedanese basketbalteam was daar al een prachtig voorbeeld van tijdens de laatste Olympische spelen. Zij hadden toen zo’n mooie, lokaal gemaakte kledij aan waar ze zelfs door Lebron James om geprezen werden.'