Boris en Maurice maakten hun zaak toegankelijker met behulp van de subsidie verfraaiing handelspand

Intens. Zo vat Boris zijn eerste jaar samen als eigenaar van Boris & Maurice. Het restaurant dat hij samen met zijn partner Maurice in april 2022 opende en ondertussen al opgemerkt werd door Gault Millau en de Bib Gourmand. Want los van alle drukte die bij zo’n opstart hoort, haalden de ondernemers zich ook nog een totaalrennovatie op de hals. Een hels karwei waarmee ze een voormalige fruitwinkel in Sint-Amandsberg omtoverden tot een frisse, toegankelijke zaak en woning. Om de kosten te dekken, deden ze onder andere beroep op de Gentse subsidie verfraaiing handelspand. Daarmee kunnen eigenaars of huurders van een handelspand tot 70% van de rennovatiekosten recupereren voor gevelwerken of structurele werken in de commerciële ruimte die de toegankelijkheid bevorderen.

Hallo Boris, samen met je partner Maurice runnen jullie nu ongeveer een jaar jullie eigen restaurant Boris & Maurice. Hoe is die opstart verlopen?

“(lacht) Heel intens, maar heel wijs. Het draaide hier meteen vollebak, dus op dat vlak is het zeker meer dan wat we ervan verwacht hadden. Al maakte dat het bij momenten best wel pittig. Toch bood die situatie heel wat opportuniteiten. Zo nam het onze grootste bezorgdheid over het financiële luik toch al een beetje weg. Want als je als jong koppel al je geld in een zaak pompt, dan is er toch wel wat stress dat het fout kan lopen en je misschien wel alles verliest. Gelukkig bleek al snel dat we een te voorzichtig businessplan hadden opgesteld.”

De horecawereld is inderdaad een bijzondere wereld waarin hard werken niet altijd voor financiële zekerheid staat. Waarom hebben jullie zich er toch aan gewaagd?

"De horeca is al sinds onze studietijd onze habitat. Maurice en ik leerden er elkaar 10 jaar geleden kennen en we zijn daar uiteindelijk allebei in blijven hangen. En als je dit graag doet en ambitie hebt in deze wereld, dan moet je eigenlijk op jezelf gaan. Daarom besloten we om zelf iets op te starten. Liefst in een eigen pand dat we na aankoop volledig konden inrichten en opbouwen naar eigen smaak."

Uiteindelijk kochten jullie een pand in Sint-Amandsberg. Vanwaar de keuze voor die locatie?

"Aangezien we echt iets wilden kopen en we op zoek waren naar een specifiek pand is het een hele zoektocht geweest. We wilden bijvoorbeeld echt op een hoek zitten, er moest veel passage zijn en ook de oriëntatie van de zon was een belangrijke factor voor ons. En uiteraard moest het ook min of meer betaalbaar blijven. Het centrum van Gent was daarom al snel afgeschreven voor ons, maar dat vonden we niet meteen een probleem. Want we woonden toen ook in Ledeberg en zagen dat er in de buitenwijken veel potentieel zat voor een concept als het onze. Uiteindelijk botsten we op een locatie in Sint-Amandsberg die aan al onze voorwaarden voldeed."

En zat er potentieel in Sint-Amandsberg?

"Zeker! Het is hier echt wel een toffe, diverse buurt. En hoewel de mensen hier hun oude fruitwinkel soms wel wat missen, denk ik dat we toch een fijn alternatief aanbieden. Veel van onze klanten zijn buurtbewoners. Zeker voor de lunch merken we dat dat echt een meerwaarde is. Aan de vaste klanten te zien, lijkt het of de buurtbewoners ons concept dus wel smaken."  

Jullie pand ziet er trouwens prachtig uit. Hoe hebben jullie de middelen voor dit hele project verzameld?

"Om alles te kunnen financieren, hebben we in eerste instantie ons huis in Ledeberg verkocht. Best wel spannend omdat het hele project dus wel moet lukken (lacht). Daarnaast zijn we gaan aankloppen bij de banken voor een lening. Helaas zaten we destijds in volle corona en zijn we niet de beste verkopers, waardoor dat een grote zoektocht was. De banken staan immers niet te springen om 2 jonge mensen een lening te geven voor een horecazaak. Een sector die procentueel gezien de hoogste faillissementen kent. Gelukkig hebben we uiteindelijk toch een bank kunnen overtuigen en konden we van start gaan. Daarnaast hebben we ook alle subsidies uitgepluisd en alles aangevraagd waarvoor we in aanmerking kwamen."

Je deed onder andere ook beroep op de subsidie verfraaiing handelspand van de Stad Gent. Hoe ben je daarbij terechtgekomen?

"Laat ik toch eerst en vooral zeggen dat ik blij ben dat de overheid best wel nog wat initiatieven heeft om jonge, startende ondernemers te ondersteunen. Je moet er weliswaar naar op zoek, maar met een beetje goede wil krijg je toch wel een goed beeld van de subsidies die voorhanden zijn. En dat zijn er al bij al best veel. Bij de Stad Gent deden we zo beroep op het Starterscontract ter waarde van 5.000 euro en de subsidie verfraaiing handelspand. Allebei heel toffe initiatieven van de Stad Gent trouwens die volgens mij ook echt lonen. Zonder die subsidies hadden we onze plannen ook uitgevoerd, maar omdat we heel wat middelen konden recupereren, hebben we uiteindelijk ook meer geïnvesteerd. Zo krikken we het uitzicht van de straat ook weer wat op en gaan we de leegstand tegen."

Welke aanpassingen heb je dan doorgevoerd met de steun van de subsidie verfraaiing handelspand?

"We hebben het pand niet op de subsidies afgestemd. Maar omdat we met zo’n grote verbouwing zaten, kwamen heel wat werken wel in aanmerking. Ook al omdat de architect op voorhand had nagedacht over de toegankelijkheid voor oudere mensen of mensen met een beperking. Zo hebben we de deuropeningen verbreed, werd er een toilet gestoken dat toegankelijk is voor rolstoelgebruikers, werden alle dorpels verlaagd of gelijkgetrokken met de straat, enz. Achteraf gezien is dat zeker goed meegenomen. Want het is tof dat we een plek kunnen aanbieden waar iedereen terecht kan."

Hoe verliepen die aanvragen voor subsidies?

"Dat ging wel vlot eigenlijk. Via het Ondersteuningspunt Ondernemers Gent (OOG) werden we op de hoogte gebracht van de subsidies waarvoor we in aanmerking kwamen en welke documenten we daarvoor moesten invullen. Per subsidie word je dan weer verder geholpen door een contactpersoon die alles opvolgt. Op zich gaat dat dus vrij vlot."

Een restaurant runnen, brengt ongetwijfeld heel wat stress met zich mee. Hoe gaan jullie daar mee om?

"Het is inderdaad hard werken. Daarom hebben we deze zomer ook besloten om van 5 naar 4 openingsdagen te schakelen. Want 5 dagen was net iets te heftig om met z'n tweeën te trekken. Bij een eigen zaak komt zoveel meer kijken dan het koken alleen. Daarom hebben we na een half jaar even de rekening gemaakt en besloten om een dag minder te openen. Dat geeft ons ruimte om te bekomen van de harde stiel en elke week het beste van onszelf te geven. We draaien daardoor inderdaad iets minder omzet, maar we krijgen er veel voor terug.  De mensen durven daar wel eens lachend een opmerking over maken, maar laat ze maar doen. Zolang we alles kunnen betalen en ervan kunnen leven ben ik content."

Wat is dan jullie ultieme doel?

"Dat is een moeilijke vraag (lacht). Maar laat het misschien vooral onze ambitie zijn om deze zaak verder te laten groeien. Want er is nog veel ruimte voor verbetering. Er zijn nog zoveel dingen die we beter kunnen doen of moeten doen eens er wat ruimte vrijkomt. In ieder geval, een tweede zaak is zeker geen ambitie. Het is goed zoals het is!"

Bedankt en veel succes!