Geschiedenis Bloemekenswijk

De Bloemekenswijk in de Middeleeuwen

Dit noordwestelijke deelgebied van Gent bevindt zich buiten de laatmiddeleeuwse en postmiddeleeuwse stadsvesting.

Aan het noordelijke uiteinde van de huidige Maïsstraat, in de buurt van de watertoren, was een middeleeuwse nederzettingskern gelegen met de oude 12de-eeuwse parochiekerk van Wondelgem. Deze kern verdween in de 16de eeuw.

Tot in de tweede helft van de 19de eeuw werd het deelgebied voornamelijk ingenomen door de uitgestrekte Wondelgemse Meersen.
De ontsluiting van de wijk startte omstreeks het midden van de 19de eeuw. Eén der eerste belangrijke vestigingen was het 'Guislaingesticht' voor psychiatrische patiënten, dat in 1851-1857 werd opgericht. De plannen waren van de hand van stadsarchitect Adolphe Pauli.
Een tweede belangrijke beslissing was de aanleg in 1862 van een gemeentelijk kerkhof, bekend als de Westerbegraafplaats. De aanleg ervan werd eveneens toevertrouwd aan de stadsarchitect Adolphe Pauli.

Vestiging van de industrie

Langsheen de in 1863 gerealiseerde Verbindingsvaart, tussen de 17de-eeuwse Brugse Vaart en de Voorhaven, vestigden zich al snel industrieën.

Filature Nouvelle Orléans (FNO), Filature du Rabot, … Het zijn Chateaux d’Industrie die nog steeds intact zijn en die doen denken aan een ver verleden waarvan de gevolgen de wijk tot op vandaag blijven bepalen.

De straten omheen het kerkhof en het Guislaingesticht werden voornamelijk aangelegd tussen 1897 en 1910, met de Fransisco Ferrerlaan en de Frans Van Ryhovelaan als belangrijkste verkeersassen. Deze talrijke zijstraten met - veelal in rijen opgetrokken huizen - boden huisvesting aan de door de industriële ontwikkelingen aangetrokken bevolking.

De in hoofdzaak 19de-eeuwse industrieën kenden een gestage ontwikkeling tot in de latere 20ste eeuw om nadien voorwerp te worden van sloop en reconversie.